Kapusta głowiasta

Bogate źródło witaminy C, której jednak niestety nie uświadczymy ani w bigosie, ani w kapuśniaku, ponieważ tę witaminę zabija wysoka temperatura. Dlatego najzdrowsza wersja kapusty głowiastej, to na surowo, albo w postaci ukiszonej. Z minerałów należy wymienić bogactwo sodu, potasu, wapnia, żelaza i magnezu. Ponadto mnóstwo kwasów organicznych, glukozylanów, białka o korzystnym składzie aminokwasów oraz błonnika pokarmowego. Liście kapusty zawierają olejki gorczyczne, w składzie których występuje siarka. Olejki te wpływają korzystnie na apetyt. Spożywanie kapusty głowiastej zalecane jest przy chorobach przewodu pokarmowego, dróg oddechowych i kamicy nerkowej. Posiada też właściwości bakteriobójcze.

Brukselka

Ogólnie bogactwo witamin: C, prowitamina A, B1, B2, B3 (PP), B6, B7 (H), B9 (kwas foliowy), E i K. Ale to głównie dla koneserów, którzy konsumują brukselkę na zimno. Witaminy nie lubią obróbki termicznej. Te rozpuszczalne w wodzie, czyli C oraz cała grupa B – giną niemal w całości. Pozostałe – rozpuszczalne w tłuszczach – giną przynajmniej częściowo. Ale w ugotowanej brukselce pozostają: sód, potas, magnez, mangan, miedź, cynk, fosfor, wapń i żelazo. Oraz wysoka zawartość białka – to i tak nieźle!

Kapusta pekińska

Sporo wysokowartościowego białka i dużo cukrów (tych zdrowych). Z minerałów przede wszystkim należy wymienić wapń, fosfor i żelazo – tego jest najwięcej i w łatwo przyswajalnej formie. Kapusta pekińska jest ponadto cennym źródłem witaminy C oraz β-karotenu. A ponieważ spożywamy ją głównie na surowo w surówkach i sałatkach, więc przyswajamy całość.

Jarmuż

Z witamin: C, A, B₁, B₃ (PP), K i β-karoten. Z minerałów: potas (najwięcej wśród kapustowatych!), wapń i żelazo. Z innych, ciekawych rzeczy: sulforafan, luteina, zeaksantyna (przeciwutleniacze) oraz mnóstwo białka i błonnika. Jarmuż to prawdziwa apteka w naturze: działa zapobiegawczo przeciwko wrzodom żołądka i dwunastnicy; wspomaga leczenie zapalenia błony śluzowej żołądka; likwiduje niektóre szkodliwe bakterie układu pokarmowego, reguluje wiele procesów związanych z prawidłowym wzrokiem, no i jest istną bombą antyoksydacyjną. Tylko jeść!

Kalafior

Witaminom C, B1, B2 i B6 mówimy „pa, pa” podczas gotowania – szczególnie w wodzie. Zostanie nam trochę witamin K i E oraz cała kopalnia minerałów: sód, potas, magnez, wapń, mangan, żelazo, miedź, cynk, fosfor, fluor, chlor i jod. To już jest wystarczający powód, by rzucać się nawet na gotowanego kalafiora. Do tego jeszcze karoteny, sulforan, polifenole, związki siarkoorganiczne i mnóstwo przeciwutleniaczy. Wielbiciele kalafiora mają więc bardzo dobre wspomaganie układu immunologicznego. Kalafior chroni także wątrobę i zabezpiecza przed reumatyzmem.

Brokuł

Miłośnicy spożywania brokułów na surowo mogą korzystać z dobrodziejstwa wysokiej zawartości witaminy C, B1, a także prowitaminy A. Pozostali muszą się zadowolić bogactwem minerałów, zbliżonym do tego, co oferuje kalafior, a także przeciwutleniaczami oraz błonnikiem pokarmowym.

Kalarepa

Dla koneserów surowizny – same dobre informacje! Jedna, średniej wielkości kalarepa pokrywa dzienne zapotrzebowanie na witaminę C. Posiada także sporo witaminy K, większość witamin grupy B oraz prowitaminę A, czyli β-karoten. W gotowanej kalarepie pozostanie nam jeszcze bogactwo błonnika i minerałów (wapń, magnez, żelazo, fosfor). Kalarepę można podawać nawet dzieciom od 6 miesiąca życia, ponieważ należy do grupy roślin nieuczulających. Jest zalecana osobom chorym na cukrzycę, hipoglikemię i miażdżycę. Korzystnie wpływa na układ trawienny, przyspieszając wydzielanie żółci i regulując perystaltykę jelit.

I jeszcze wiadomość ekstra: wszystkie odmiany kapusty warzywnej działają zapobiegawczo i łagodząco w wielu chorobach nowotworowych!

W tekście wykorzystano informacje z artykułu naukowego: Wartość odżywcza i prozdrowotna wybranych warzyw z rodzaju kapusta (Brassica L.) – B. Krochmal-Marczak, B. Sawicka, M. Stryjecka, M. Pisarek, B. Bienia